Antymobber – studenckie koło naukowe

Antymobber – studenckie koło naukowe

Dolnośląska Wyższa Szkoła Służb Publicznych „ASESOR” we Wrocławiu

Przy katedrach Służb Socjalnych oraz Administracji Publicznej naszej Uczelni działa pod obieką p. dr Jolanty Zamorskiej studenckie koło naukowe ANTYMOBBER.

Studenci aktywizujący się w kole mają możliwość zdobywania i upowszechniania wiedzy na temat mobbingu, prowadzenia badań własnych, a także zajmowania się profilaktyką w walce z patologią zarządzania, jaką jest mobbing. Swoją wiedzę na temat mobbingu oraz umiejętności zwalczania tego coraz bardziej powszechnego zjawiska poszerzają w ramach seminarów, warsztatów, konferencji naukowych, prelekcji i szkoleń.

Efektem pracy studentów w kole naukowym ANTYMOBBER będą nabyte przez nich umiejętności rozpoznawania przejawów mobbingu, prewencji mobbingowej, tworzenia programu Wewnętrznej Polityki Antymobbingowej w miejscu pracy oraz udzielania pierwszej pomocy ofiarom mobbingu.

Jak pracownik ma udowodnić mobbing w firmie

Jak pracownik ma udowodnić mobbing w firmie

Gazeta Prawna , Autor: Bartłomiej Raczkowski

Jakie zatem środki dowodowe może zgłaszać pracownik? Przede wszystkim dowody z dokumentów. Warto zatem, aby np. pracownik, któremu pracodawca zleca wykonywanie poniżających zadań, poprosił o przedstawienie polecenia na piśmie. W postępowaniu sądowym można oczywiście wykorzystywać dowody z wydruków e-maili. Pomocne będzie również zachowanie dokumentacji leczenia wykazującej pogarszający się stan zdrowia. Najczęściej najważniejszymi dowodami są zeznania świadków. W praktyce osoby dochodzące roszczeń z tytułu mobbingu w większości powołują na świadków byłych pracowników pracodawcy. Pracownik dochodzący zadośćuczynienia powinien pamiętać, że w zasadzie związek między mobbingiem a rozstrojem zdrowia może zostać udowodniony tylko przez dowód z opinii biegłego lekarza.

Kobieta mobber

Kobieta kobiecie wilkiem

Wprost 24, Numer: 22/2009 (1377)

W USA aż 71 proc. ofiar mobbujących pań to kobiety. – Panie obawiają się stracić stanowisko, o które tak ciężko walczyły – mówi prof. Loraleigh Keashly z Wayne State University. Kobietom trudniej awansować i zarabiają mniej od mężczyzn. Ich agresja może być spowodowana obawą, że koleżanka okaże się lepszym pracownikiem.

Mobberki mają potrzebę władzy.

Kierują się zawiścią, nienawiścią i chęcią zemsty.

Mobbują na ogół ludzie sfrustrowani, o niskim poczuciu własnej wartości lub o wysokiej, ale niestabilnej samoocenie oraz ci, którzy sami doświadczyli przemocy psychicznej i fizycznej.

Do mobbingu może się uciekać zarówno na pozór zacna i wyważona osoba, jak i podlotek za urzędowym biurkiem. Takie zachowanie może wynikać z nieudanego życia osobistego. – Konkurentka jest prześladowana za każde łakome spojrzenie mężczyzn, za ładną bluzkę. Czasem pretekstem do zwalczania danej kobiety jest jej inteligencja, poglądy lub zasady moralne, które nie pozwalają jej na przymykanie oczu i małe lub duże kłamstwa – mówi prof. Bohdan Wasilewski z Instytutu Psychosomatycznego w Warszawie.

Typowa mobberka to kobieta w wieku 40- 50 lat, realizująca się głównie na polu zawodowym, z problemami w życiu osobistym. Jest kierowniczą niższego lub średniego szczebla w instytucji, w której trudno zmierzyć indywidualne efekty pracy, a decyzje o awansie lub zwolnieniu są arbitralne.

Prawdopodobnie doświadczyła trudnych przeżyć związanych z autorytarnym wychowaniem. W instytucjach zatrudniających mobberów często występują inne patologie, na przykład nepotyzm, kumoterstwo, wykorzystywanie seksu dla kariery, defraudacje, oszustwa.

W szczególnie niekorzystnej sytuacji są młode uzdolnione kobiety o wysokich kwalifikacjach, które rozpoczynają pracę. Często samotne, prowadzące życie podpopodporządkowane nauce i przyszłej karierze, boją się ujawnić porażkę aż do chwili załamania psychicznego.

Ale ofiarą mobbingu może być każdy, bo zwykle zależy to od sytuacji, a nie indywidualnych predyspozycji. W Polsce ponad połowa szykanowanych kobiet ma tytuł magistra. Pracują wydajnie, mają ciekawe pomysły, a ich kompetencje są wysokie. –

Ludzie kreatywni i dobrze wykształceni budzą zawiść, bo stanowią zagrożenie – mówi Godlewska-Werner. Często są bardziej kompetentne niż przełożone, które je prześladują…

W USA zaledwie 3 proc. szykanowanych osób zgłasza sprawę do sądu, a 40 proc. nigdy nikomu nie powiedziało o doznawanych upokorzeniach.

Autor: Aleksandra Postoła

Mobbing uwarunkowany nepotycznie

Mobbing na uczelni

z- praca.wp.pl

Jestem pracownikiem naukowym i mój przełożony stosuje wobec mnie mobbing.

Byłam na stażu badawczym za granicą, podczas którego otrzymałam sms-a od swego bezpośredniego kierownika z groźbą zwolnienia mnie z pracy jeżeli nie podejmę współpracy z córką profesora, która przybyła na miejsce zorganizowanych przeze mnie badań – nawet gdy ją wykluczyłam z udziału z braku zaangażowania w przygotowanie wyjazdu naukowego. Naraziło to mnie na poważne kłopoty i straty finansowe. Po powrocie złożyłam pismo z prośbą o wyjaśnienie na jakiej podstawie grożono mi zwolnieniem oraz zmuszono do współpracy.

Zapytałam również o wskazanie źródeł sfinansowania poniesionych prywatnych środków finansowych. DO dziś dnia nie otrzymała żadnej odpowiedzi. Miały miejsce działania mobbingowe. Nie chcę występować przeciwko pracodawcy gdyż pracuję – czynię to co lubię i do czego przez lata się przygotowywałam. Stopień naukowy uzyskałam na tej uczelni z wąskiej specjalizacji. Konsekwencje powinna ponieść konkretna osoba – ta która słała sms-a. Co w tej sprawię mogę uczynić aby Pracodawca, i mój i osoby, która mi groziła określił jasnoswoje stanowisko.

Kolejne pisma złożone już nie do tej osoby ale na ręce Prorektorów czy nawet Dziekana WYdziału również pozostały bez odzewu. Znając jasno stanowisko Uczelni – czy było to działanie Władz Uczelni czy też prywatna „inicjatywa” osoby, która mi groziła będę mogła zadecydować o ewentualnym złożeniu pozwu do sądu. I wówczas nie wobec Pracodawcy ale wobec osoby, która mi groziła.

ODPOWIADA DANUTA RUTKOWSKA

– Mobbing oznacza działania lub zachowania dotyczące pracownika lub skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu pracownika, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników (art. 943 §2 kp.). W orzecznictwie sądowym przeważa pogląd, iż aby można było mówić o mobbingu działania pracodawcy muszą być jednocześnie uporczywe i długotrwałe oraz polegać na nękaniu lub zastraszaniu pracownika, a ich skutkiem – zaniżona samoocena przydatności zawodowej, poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolacja lub wyeliminowanie go z zespołu współpracowników, rozstrój zdrowia.

Wystąpienie do sądu przeciwko nadawcy sms-a byłoby uzasadnione w przypadku naruszenia przez niego Pani dóbr osobistych, a więc – np. czci, dobrego imienia, wizerunku itp. Wówczas należałoby skierować sprawę do sądu cywilnego. Najlepszym rozwiązaniem byłoby niewątpliwie wyjaśnienie spornych kwestii w toku bezpośrednich rozmów z pracodawcą.

Komisja Rektorska ds. Etyki w roli mediatora ?

Komisja Rektorska ds. Etyki

Zadania i tryb pracy Komisji Rektorskiej ds. Etyki

Podstawowym zadaniem Komisji, nakreślonym przez JM Rektor PWr w piśmie nr R/1832/2003 z dn. 10. 10. 2003 r. będzie „…czuwanie nad przestrzeganiem Akademickiego Kodeksu Etycznego Politechniki Wrocławskiej…” Cel ten Komisja zamierza realizować poprzez:

1. inicjowanie działań edukacyjnych dla podniesienia świadomości etycznej w środowisku Uczelni; w tym celu Komisja publikuje artykuły, opinie, informacje własne i innych autorów w mediach, zwłaszcza uczelnianych (Pryzmat, strona internetowa);
   inicjowanie i wspieranie wykładów i innych form dydaktycznych na temat etyki, adresowane do PT Pracowników Uczelni, Doktorantów, Studentów;
2. zbieranie i gromadzenie informacji na temat:
   • stanu świadomości zasad etyki pracy naukowej wśród nauczycieli akademickich;
   • charakteru i skali naruszeń Akademickiego Kodeksu Etyki PWr.;

   informacje te mogą pochodzić z ankiet, rozmów indywidualnych, spotkań z Senacką Komisją ds. Akademickich, Kadry Naukowej i Etyki, Rzecznikiem Dyscyplinarnym i z innych źródeł;

3. stwarzanie warunków do ujawniania zaistniałych konfliktów na tle etycznym, z zachowaniem dóbr osobistych stron w nich uczestniczących;
4. pełnienie roli mediatora konfliktów w celu ich rozwiązania lub złagodzenia.

Procedura postępowania Komisji

1. Działalność Komisji jest poufna, przejrzysta i przebiega w duchu życzliwości.
2. Komisja rozpatruje sprawy związane z naruszeniem Akademickiego Kodeksu Etyki, zgłaszane Komisji przez indywidualne osoby, Organa Uczelni, organizacje działające na terenie Uczelni, oraz przez co najmniej jednego członka Komisji.
3. Podstawową formą kontaktu z Komisją jest pisemne przedstawienie problemu, skierowane pod adresem: Kancelaria JM Rektora PWr, Komisja Rektorska ds. Etyki. Napływająca korespondencja będzie przekazywana przewodniczącemu Komisji.
4. Możliwa jest wcześniejsza rozmowa osoby, szukającej kontaktu z Komisją, z członkiem Komisji dla uzyskania porady w kwestii zasadności i formy składanego wniosku.
5. Pisemne przedstawienie sprawy zmniejsza ryzyko nieporozumień co do istoty poruszanego problemu. Stanowić będzie ściśle poufny dokument, na podstawie którego Komisja może, po rozpoznaniu problemu, podjąć ewentualne działanie mediacyjne pomiędzy stronami jeśli uzna, że doszło do istotnego naruszenia zasad przyjętych przez Senat PWr.
6. Komisja rozpoczyna rozpoznanie sprawy na najbliższym posiedzeniu. Końcowym etapem działania Komisji będzie wydanie pisemnej opinii dotyczącej rozpatrywanej sprawy JM Rektorowi PWr. Czas niezbędny do wydania opinii będzie zależeć od charakteru sprawy.
7. Celem mediacji jest skłonienie zainteresowanych stron do porozumienia poprzez zlikwidowanie przyczyn, które doprowadziły w mniemaniu osoby wnoszącej sprawę do naruszenia Akademickiego Kodeksu Etycznego.
8. Komisja nie jest instancją dochodzeniową i nie może orzekać, w sensie prawnym, o popełnieniu czynu etycznie nagannego, a jedynie przekazuje zawiadomienie o naruszeniu Akademickiego Kodeksu Etycznego, jeśli uzna, wedle swej wiedzy i przekonania, że miało to miejsce, JM Rektorowi, lub – na Jego wniosek innym Organom Uczelni.
9. Komisja przedstawia JM Rektorowi PWr roczne sprawozdanie ze swej działalności.

Czy na twojej uczelni respektowany jest uczelniany kodeks etyczny ?

Akademicki Kodeks Etyczny Politechniki Wrocławskiej

Akademicki Kodeks Etyczny Politechniki Wrocławskiej

(przyjęty na posiedzeniu Senatu 3 lipca 2003)

Środowisko akademickie Politechniki Wrocławskiej, świadome wpływu nauki, edukacji i techniki na jakość ludzkiego życia i wierne swoim powinnościom akademickim i społecznym, zobowiązuje się w swojej pracy do przestrzegania zasad etycznych i stosowania się do najwyższych standardów akademickich oraz deklaruje:

1. Prowadzić badania naukowe, dydaktykę i prace inżynierskie w służbie prawdzie, w sposób respektujący dobro publiczne

2. Podnosić poziom społecznego zrozumienia osiągnięć nauki i techniki oraz niezwłocznie ujawniać możliwe zagrożenia dla ludzi i środowiska
3. Umacniać swój autorytet i rozwijać umiejętności badawcze i dydaktyczne
4. Zachować uczciwość w przekazywaniu wiedzy i sumienność w ocenie stopnia jej przyswojenia przez studentów
5. Sprzyjać rzetelnej krytyce naukowej
6. Unikać rzeczywistego lub potencjalnego konfliktu interesów i działań wymierzonych w powagę i autorytet Uczelni
7. Być życzliwym opiekunem i wychowawcą studentów oraz młodych adeptów nauki
8. Traktować ludzi sprawiedliwie, odrzucając wszelką dyskryminację
9. Unikać szkodzenia ludziom, ich stanowi posiadania, reputacji lub karierze zawodowej
10. Sprzeciwiać się każdej formie patologii życia akademickiego i społecznego