Mobbing metodą utrzymywania się u władzy wiodącej siły narodu od PRLu do czasów obecnych

O negatywnych skutkach dezaktualizacji dekomunizacji na uczelniach

Mobbing metodą utrzymywania się u władzy wiodącej siły narodu

od PRLu do czasów obecnych

Mediator dobry na mobbing akademicki

 

Mediator dobry na mobbing akademicki

Kontrateksty

Nie ulega wątpliwości, że mobbing jest zjawiskiem powszechnym w środowisku akademickim i szkodliwym dla nauki i edukacji w Polsce. Jest to jedna z poważnych patologii polskiego życia akademickiego.

Książka „Mediator akademicki jako przeciwdziałanie mobbingowi w środowisku akademickim”

Jest już dostępna książka

„Mediator akademicki

jako przeciwdziałanie mobbingowi w środowisku akademickim”

wydana przez Niezależne Forum Akademickie,

autor – Józef Wieczorek, Kraków 2009 (str.175)

Książkę w pdf  można pobrać klikając tu

lub zamówić wersję drukowaną

pisząc na adres:  jozef.wieczorek@interia.pl

Do książki jest dołączana zakładka NFA

i kalendarzyk na rok 2010,

na okoliczność 5 urodzin NFA www.nfa.pl !

Ta książeczka, jak i witryna ‚Mediator akademicki kontra mobbing’ – https://nfamob.wordpress.com powstały w ramach działań na rzecz powołania instancji mediatora akademickiego. Chciałbym zarazem wyrazić nadzieje, że te działania nie pójdą na marne i w ramach przygotowywanej reformy nauki i szkolnictwa wyższego taka instancja zostanie wprowadzona.

Będziemy wdzięczni za darowizny

na przetrwanie NFA na lata następne.

Darowizny finansowe można wpłacić na konto bankowe :
Niezależne Forum Akademickie, 30-069 Kraków, ul.Smoluchowskiego 4/1
Bank PEKAO SA w Krakowie 88 1240 1431 1111 0010 0818 8015 ( konto w zł)
darowizna dla : ‚Niezależne Forum Akademickie’
lub 05 1240 1431 1787 0010 0818 8204 (subkonto dolarowe)
lub 34 1240 1431 1978 0010 0818 8220 ( subkonto w euro)
UWAGA: przy wpłatach z zagranicy przed numerem konta dodać PL a ponadto podać SWIFT:PKOPPLPWKR1

♣

Spis rozdziałów

Wstęp 9

Poradnik dla mobbingowanych w środowisku akademickim 11

Jak rozpoznać mobbing 13

Akty przemocy psychicznej w środowisku akademickim 17

Fazy mobbingu akademickiego 21

Do kogo się zwrócić w przypadku mobbingu 23

Jak długo trwa mobbing 27

Co sprzyja mobbingowi w środowisku akademickim 29

Kto jest najczęściej mobbingowany w środowisku akademickim 33

Nepotyzm a mobbing 35

Jak reagować na mobbing w środowisku akademickim 37

Co wynika z dotychczasowych spraw o mobbing akademicki w Polsce 39

Czy mobbingowany w środowisku akademickim ma szanse wygrać przed sądem 41

Jak zapobiegać mobbingowi 43

Jak przerwać mobbing 45

Mobbing akademicki w Polsce 47

Geografia  mobbingu w środowisku akademickim 49

Mobbing w środowisku akademickim 53

Mobbing uczelniany w opiniach internautów 59

Mobbing PANowski 69

Negatywne skutki mobbingu dla nauki i edukacji w Polsce 77

Uwarunkowania systemowe mobbingu w środowisku akademickim 79

Uwarunkowania obyczajowe mobbingu w środowisku akademickim 81

Konformizm środowiska akademickiego a mobbing 83

Mobbing akademickich demaskatorów (whilstblowers) 85

Akademickie kadry administracyjno-techniczne a mobbing 89

Mobbing studencki 91

Akademicki cyberbulling 93

Polityka antymobbingowa 97

Polityka antymobbingowa na szczeblu rządowym 99

Zapobieganie psychicznej przemocy w miejscu pracy według

Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy 101

Polityka antymobbingowa na polskich uczelniach 105

Mediator akademicki 111

Alternatywne metody rozwiązywania sporów i konfliktów w środowisku akademickim 113

Mediator (rzecznik) akademicki w krajach pozaeuropejskich 117

Mediator (rzecznik) akademicki w Unii Europejskiej 121

Działania na rzecz powołania instancji mediatora akademickiego w Polsce 125

Jak wprowadzić instancję mediatora (rzecznika) akademickiego w Polsce 129

Mediacja na studiach podyplomowych 131

Serwis internetowy ‚Mediator akademicki kontra mobbing’ 133

Wnioski 135

Dodatkowe lektury 137

Appendix: 143

Kodeks Pracy (fragment) 145

Standardy prowadzenia mediacji i postępowania mediatora 149

Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich 155

Józef Wieczorek – Mobbing uczelniany 159

Józef Wieczorek & Joanna Szpiega – Mediator akademicki pilnie potrzebny 167

Józef Wieczorek – Mobbing internetowy – 171

Notka o autorze 175

♣

Wnioski

Nie ulega wątpliwości, że mobbing jest zjawiskiem powszechnym w środowisku akademickim i szkodliwym dla nauki i edukacji w Polsce. Jest to jedna z poważnych patologii polskiego życia akademickiego.

Konflikty i spory, które przeradzają się często w mobbing, winny być rozwiązywane na drodze działań mediacyjnych. Kierowanie spraw o mobbing do sądu kiedy pracownik zniszczony psychicznie przestaje, lub już przestał pracować, niczego nie rozwiązuje, a co najwyżej bardzo rzadko może przynieść pewną rekompensatę finansową za krzywdy mu wyrządzone.

Obecny stan rzeczy należy zmienić. Polityka antymobbingowa na uczelniach rzadko jest stosowana i nie jest skuteczna. Ze względu na brak, lub rzadkość szkoleń, słaba jest znajomość zjawiska, praw pracowniczych i sposobów alternatywnych metod rozwiązywania sporów i konfliktów.

Sytuacje mogłoby zmienić powstanie Centrum Mediacji Akademickiej, które by wspierało proces tworzenia biur i serwisów mediacyjnych w jednostkach akademickich. Konieczne jest wykształcenie mediatorów – specjalistów w zakresie mediacji akademickiej, co winny zapewnić stosowne szkolenia i studia podyplomowe. Zadaniem CMA byłoby też wydawanie certyfikatów mediatorom, którzy winni się znaleźć w każdym ośrodku akademickim, a najlepiej w każdej uczelni. Mediatorzy niezależni od struktur akademickich i zapewniający poufność działań są niezbędni dla ograniczenia patologicznego niszczenia kapitału ludzkiego na drodze mobbingu i zjawisk pokrewnych.

Serwis internetowy Centrum Mediacji Akademickiej winien dostarczać informacji potrzebnych do rozwoju mediacji akademickiej i monitorować patologie życia akademickiego. Raporty CMA stanowiłyby istotną pomoc w funkcjonowaniu poszczególnych jednostek akademickich, jaki i dla projektów reform nauki i szkolnictwa wyższego.

Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego oraz inne ministerstwa, którym podlegają szkoły wyższe winny dołożyć starań aby instancja mediatora akademickiego zaistniała w polskim systemie nauki i szkolnictwa wyższego.

Jak wprowadzić instancję mediatora (rzecznika) akademickiego w Polsce

Jak wprowadzić instancję mediatora (rzecznika) akademickiego w Polsce

Nie ma żadnych przeszkód dla wprowadzenia instancji mediatora akademickiego do polskiego systemu nauki i szkolnictwa wyższego. Mamy od kilku lat ustawę ‚mediacyjną’ , rosnące zainteresowanie mediacją – jako alternatywnym sposobem rozwiązywania konfliktów.

W prawie pracy mamy zapisy antymobbingowe narzucające na pracodawcę obowiązek działań antymbbingowych.

Niestety instancji mediatora akademickiego do tej pory nie wprowadzono i nie widać zdecydowanych działań aby to niebawem miało nastąpić.

W projekcie założeń do reformy nauki i szkolnictwa wyższego postulat wprowadzenia mediatora się pojawił, ale nie jest pewne czy znajdzie się w stosownej ustawie.

Doświadczenia uczelni zachodnich wskazują, że taka instancja jest potrzebna i jest zalecana w Europejskiej Karcie Naukowca.

Coraz częściej spotyka się i w Polsce opinie, że mediator akademicki mógłby mieć istotne znaczenie dla poprawy funkcjonowania systemu nauki i szkolnictwa wyższego w Polsce.

Instancja mediatora akademickego mogłaby stanowić element wewnętrznej polityki antymobbingowej, która rzadko jest realizowana w obecnym systemie nauki i szkolnictwa wyższego.

Aby instancja mediatora(rzecznika) mogła spełnić swoje zadania winna być łatwo dostępna i winna budzić zaufanie społeczności akademickiej gwarantując poufność działań.

Łatwy dostęp do mediatora może być zapewniony przez obecność biura mediatora w każdej szkole wyższej czy w ośrodku naukowym np. w Oddziale PAN.

Takie biuro mogłoby być jednoosobowe w mniejszych uczelniach (ośrodkach) a nawet 3 osobowe w większych, aby było dostępne zarówno dla pracowników akademickich, jak i techniczno-administracyjnych, a także dla doktorantów i studentów.

Nie ma przeszkód aby w uczelniach taką instancję wprowadzono i np. rektor UW taki zamiar już przedłożyła, ale nie jest pewne czy inne uczelnie zechcą same w taki spsob funkcjonować a ponadto nie jest pewne, czy taka instancja, z założenia niezależna od władz, nie zostanie wykorzystana dla wzmocnienia zarządzających uczelniami.co by wypaczyło intencje.

Ulokowanie mediatora na uczelni nie powinno oznaczać podporządkowania go władzom uczelni.

Chyba lepszym rozwiązaniem byłoby powołanie Centrum Mediacji Akademickiej, raczej pod patronatem Rzecznika Praw Obywatelskich, które by zrzeszało certyfikowanych mediatorów uprawnionych do prowadzenia mediacji akademickich w ramach organizowanych na uczelniach Biur Mediatora Akademickiego

Takich mediatorow trzeba jednak wykształcić wprowadzając na licznych już studiach (zwykle podyplomowych) mediacyjnych specjalizacji – mediacja akademicka.

CMA winno opracować strategię mediacji akademickiej, procedury rozwiązywania konfliktów, monitoring spraw, prowadzić badania uwarunkowań systemowych konfliktów, opracowywać raporty dla ministra nauki i szkolnictwa wyższego wraz z propozycjami zmian systemowych niezbędnych dla lepszego funkcjonowania uczelni i instytutów naukowych.

Niezbędne byłoby prowadzenie serwisu internetowego spełniającego funkcje informacyjne i edukacyjne.

CMA byłoby przydatne także dla Rzecznika Praw Obywatelskich, do którego obecnie kierowane są liczne sprawy związane z patologiami życia akademickiego. Wiele z nich mogłoby być rozwiązywane na szczeblu CBA.

Istnieje jednak do usunięcia potencjalny ( a czasem realny) konflikt interesów spowodowany Art. 209.2. Konstytucji III RP, który obecnie brzmi :Rzecznik Praw Obywatelskich nie może zajmować innego stanowiska, z wyjątkiem stanowiska profesora szkoły wyższej, ani wykonywać innych zajęć zawodowych. (przykład – Pasja akademicka z Rzecznikiem Praw Obywatelskich w roli Piłata http://www.nfa.alfadent.pl/articles.php?id=74 )

Józef Wieczorek

Działania na rzecz powołania instancji mediatora akademickiego w Polsce

Działania na rzecz powołania

instancji mediatora akademickiego w Polsce

Instancja mediatora (rzecznika) akademickiego istniejąca w wielu krajach jakoś do tej pory nie zostala wprowadzona w Polskim systemie akademickim.

Powołania takiej instancji nawzor uczelni amerykańskich postulowałem w tekstach na stronie MOBBING AKADEMICKI na uczelniach i w instytucjach naukowych http://www.mobbing-jwieczorek.ans.pl/index.html którą uruchomilem w 2003 r.

Pisałem m.in. „ Utworzenie instancji  MEDIATORA czy RZECZNIKA AKADEMICKIEGO winno być krokiem do ograniczenia samowoli władz uczelnianych i do przeciwdziałania patologii, w tym mobbingowi na uczelniach.”

MEDIATOR AKADEMICKI – http://www.mobbing-jwieczorek.ans.pl/mediator.htm

W 2 lata później Rzeczpospolita 12.03.05 Nr 60 PRAWO CO DNIA zamieściła tekst „Mediator akademicki pilnie potrzebny” -JÓZEF WIECZOREK, JOANNA SZPIEGA http://www.nfa.alfadent.pl/articles.php?id=69&PHPSESSID=cc126a771d9ef5903786714303f25713

w którym argumentujemy „Bez mediatora akademickiego, oczywiście niezależnego od władz akademickich, nie można zagwarantować normalnego funkcjonowania społeczności akademickiej”.

Tekst ten przekazany został do posłów pracujących nad ustawą o szkolnictwie wyższym (przyjętą …) niestety bez uwzgl,ednienia postulatu w zapisach ustawy.

Postulat mediatora znalazł się w wydanej w tym samym czasie Europejskiej Karcie Naukowca

i włączony został do „ Stanowiska NIEZALEŻNEGO FORUM AKADEMICKIEGO w sprawie projektu ustawy ‚Prawo o szkolnictwie wyższym’ w świetle ‚Europejskiej Karty Naukowca i Kodeksu Postępowania przy Zatrudnianiu Naukowców’ http://www.nfa.alfadent.pl/articles.php?id=73

w którym domagaliśmy się aby ‚Zapis o instytucji mediatora winien się bezwzględnie znaleźć w ustawie’ Niestety bez skutku.

Postulat wprowadzenia niezależnego od władz mediatora akademickiego do rozwiązywania konfliktów w środowisku akademickim przedstawiłem ponownie w książce DROGI I BEZDROŻA NAUKI W POLSCE. -Analiza zasadności wprowadzenia w Polsce zaleceń Europejskiej Karty Naukowca i Kodeksu postępowania przy rekrutacji naukowców Niezależne Forum Akademickie. KRAKÓW 2008 http://www.nfa.pl/skany/drogi.pdf

argumentując m.in. : Poważnym problemem jest umocowanie takiej instancji. Z jednej strony mediator akademicki winien być blisko uczelni, instytucji, czyli na miejscu, z drugiej winien być niezależny od władz, gdyż tylko w takim przypadku może spełnić swoje zadanie.
Nie ulega wątpliwości, że instytucja mediatora musi być ukształtowana poza strukturami uczelnianymi.
Wyjściem byłoby wyodrębnienie autonomicznego Centrum Mediacji Akademickiej finansowanego z budżetu a zatrudniającego mediatorów z certyfikatami wykształconymi wcześniej na studiach podyplomowych z zakresu prowadzenia mediacji akademickiej czy szkoleniach np. Polskiego Centrum Mediacji…”

Lepiej wygląda wprowadzanie do polskiego systmu instancji rzecznika praw studenta i doktoranta.

W 2004 r. przez Parlament Studentów RP zostala powołana instancja Rzecznika Praw Studenta http://www.psrp.org.pl/?sub=artykul&id_aktualnosci=398

co oznaczało wsparcie dla studentów w walce z łamaniem ich praw. Instytucja Rzecznika Praw Studenta powołana została dla obrony studenckich praw (w tym do jakości kształcenia) i monitorowania ich przestrzegania w skali ogólnopolskiej.

Funkcje Rzecznika od początku pełni Robert Pawłowski. http://www.psrp.org.pl/?sub=student&sec=rzecznikps ogłaszając co roku sprawozdania z działalności

W dwa lata później Zarząd Krajowej Reprezentacji Doktorantów na posiedzeniu w dniu 12.12.2006 r. powołał RZECZNIKA PRAW DOKTORANTÓW http://krd.org.pl/modules/articles/article.php?id=79

którego zadaniem jest obrona praw i interesów doktorantów.

Do zadań Rzecznika należy przede wszystkim:”
1. podejmowanie interwencji w indywidualnych sprawach doktorantów u władz uczelni i w odpowiednich instytucjach,
2. podejmowanie interwencji w sprawach związanych z uprawnieniami samorządów doktorantów,
3. występowanie do właściwych instytucji w przypadku zagrożenia praw i interesów doktorantów,
4. udzielanie porad związanych z prawami i obowiązkami doktorantów wynikającymi z przepisów prawa,
5. inne sprawy związane z przestrzeganiem i realizacją praw i interesów doktorantów oraz samorządów doktorantów,
6. przygotowywanie raportu z działań Rzecznika i w oparciu o zawarte w nim wnioski propozycji zmian w zakresie regulacji prawnych. „

Wprowadzenie mediatora akademickiego znalazło się w projekcie założeń reformy systemu nauki i szkolnictwa wyższego w 2008 r. co już należy uznac za pewien sukces http://www.nauka.gov.pl/mn/_gAllery/36/57/36574/20080416_projekt_zalozen_reformy.pdf

Nie wiadomo jednak czy założenie te zostanie zrealizowane w ostatecznej wersji reformy.

Propagowaniem idei alternatywnych sposobów rozwiązywania sporów w środowisku uniwersyteckim zajęło się ostatnio Centrum Rozwiązywania Sporów i Konfliktów przy Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego http://www.mediacje.wpia.uw.edu.pl/text.php?cat=35

W 2009 r. uruchomiony został serwis Mediator akademicki kontra mobbing

https://nfamob.wordpress.com/ budowany w ramach Umowy nr 522/DWB/P/2009 r. z Ministerstwem Nauki i Szkolnictwa Wyższego na wykonanie zadania „Mediator akademicki, jako przeciwdziałanie mobbingowi w środowisku akademickim” . Redaktorem serwisu jest Józef Wieczorek. W założeniu serwis ten winien pomóc w działaniach na rzecz powołania instancji mediatora akademickiego Serwis cieszy się sporym zainteresowaniem o czym świadczy kilkanaście tysięcy odwiedzin w krótkim okresie po uruchowmieniu serwisu.

W maju 2009 r. rektor UW Katarzyna Chałasińska-Macukow zapowiedziała stworzenie na uczelni funkcji rzecznika akademickiego. http://www.mediacja.com/index.php/II-Dni-Mediacji-i-Negocjacji-UW.html

„– Po kilku latach pobytu w rektoracie wiem, że większość spraw można rozwiązać szybko, dzięki negocjacjom – powiedziała rektor UW.
Tacy rzecznicy działają już na uczelniach amerykańskich i europejskich. Są tam specjalne biura tzw. Ombudsmanów (niezależnych urzędników), którzy zajmują się rozwiązywaniem konfliktów wśród społeczności akademickiej. „

Widać, że po kilku latach nagłaśniania potrzeby wprowadzenia instancji mediatora (rzecznika) akademickiego wreszcie są jakieś rezultaty. Najwyższy czas aby instancja mediatora znalazła się w ustawodawstwie akademickim i w życiu.

Józef Wieczorek

Mobbing studencki

Mobbing studencki

Według raportów rzecznika praw studenta , skargi studentów dotyczą najczęściej kwestii finansowych i prawnych, bardzo rzadko mobbigu. To jednak nie znaczy , że mobbing studencki nie istnieje.

Mobbing na ogół odnoszony jest do miejsca pracy i stąd szykany psychiczne (mobbing) uczniów w szkołach, czy studentów na uczelniach mają swoją specyfikę.

Studenci nie pozostają na uczelni w stosunku pracy , stąd ich pozycja i prawa są odmienne od pracowników. Tym niemniej mogą być narażeni na szykany psychiczne, czy to ze strony kadry akademickiej, czy administracyjnej, czy też kolegów. Czasami to studenci mogą być stroną mobbingującą kadrę pracującą.

Szykany studentów ze strony kadry mogą mieć różne podłoże np. seksualne w stosunku do studentek opierających się zalotom, lub merytoryczne na tle wykorzystania rezultatów prac dyplomantów, czy plagiatów a także na tle ujawniania przekrętów uczelnianych przez studentów.

Ale i studenci mogą być stroną mobbingującą i wykorzystującą sytuację wykładowcy. Nieuczciwy student-magistrant może wykorzystywać pomoc promotora a następnie ‚olewać’ go przy prezentacjach wyników w środowisku, nawet oskarżać promotora o ‚niszczenie’.Tak się dzieje, gdy promotor jest mobbingowany, szykanowany przez przełożonych a dyplomanci chcą uzyskać lepszy start do kariery u mobbera będącego u władzy. Po prostu opłaca się korzystać z pomocy mertytorycznej promotora, a następnie mieć szanse na karierę w zamian za pomoc w jego ‚wygryzieniu’.

Takie przypadki na ogół nie są rozpowszechniane, bo niby jak promotor ma się bronić. Kto uwierzy ? To zwykle promotorzy wykorzystują swoich dyplomantów.

Również ‚zwykli’ studenci mogą mieć istotne znaczenie dla mobbingu akademickiego. Mogą brać udział, lub wręcz inicjować mobbing w stosunku do niewygodnego im, bo wymagającego wykładowcy. Można składać na takiego różne oskarżenia, nieraz ‚miłe’ przełożonym i osiągnąć cel w postaci odsunięcia takiego pracownika od wykładów, co w końcu ułatwia ukończenie studiów. Nie jest to zjawisko tak rzadkie, choć dawnej chyba występowało częściej na tle politycznym.

Bardziej złożona jest sytuacja doktorantów, którzy mają prawa studenta , ale i pewne obowiązki pracy i bezpośredni, bliski kontakt z kadrą, czy udział w zbiorowych pracach. Stąd możliwość wykorzystywania pracy doktoranta, nieraz połączone z przemocą psychiczną. Poszkodowany zwykle milczy, bo przecież doktorant chce zwykle pracować na uczelni, w instytucie badawczym, a jeśli sprawę ew. mobbingu nagłośni raczej musi się pożegnać z taką karierą.

To jest przyczyna nieznajmości skali mobbingu wśród doktorantów, mimo że mają już swojego rzecznika praw. Jedynie na forach internetowych można poczytać o tym, że mobbing studencki/doktorancki nie jest fikcją.

Gdyby istniały biura mediatora akademickiego zapewniajacego poufność spraw, wtedy byśmy więcej wiedzieli o mobbingu studenckim i byłyby szanse aby nieprawidłowości w funkcjonowaniu uczelni ograniczać.

Józef Wieczorek

Jak przerwać mobbing

Jak przerwać mobbing

Mobbing jest niekorzystny dla zakładu w którym ma miejsce, ale przede wszystkim dla osoby mobbingowanej. Mobbing obniża nie tylko możliwości wykorzystania kapitału intelektualnego osoby mobbingowanej, ale jeśli trwa długo stanowi zagrożenie dla zdrowia, a nawet życia, a także dla dalszej pracy zawodowej.

Walka z mobbingiem jest obowiązkiem pracodawcy, więc to on winien być stroną przerywającą mobbing, czy to z własnej strony, czy ze strony swoich podwładnych. Niestety tak się zwykle nie dzieje, szczególnie w instytucjach akademickich. Obniżnie efektów pracy naukowej/edukacyjnej tłumaczy się zwykle brakiem finansów, czy na poziomie jednostkowym – obniżeniem aktywności naukowej, brakiem kwalifikacji pracownika a nie mobbingiem. Jest to często niewłaściwe tłumaczenie bo to mobbing zwykle prowadzi do takich konsekwencji.

Skoro nie ma woli ze strony pracodawcy, przerwanie mobbingu w dużej mierze zależy od osoby mobbingowanej. Pracodawca na ogół da sobie radę, mobbingowany nie zawsze, a raczej bardzo rzadko.

W interesie pracownika jest aktywna działalność na rzecz przerwania mobbingu.

Oczywiście trzeba go dokumentować, aby mieć dowody na jego wystepowania, ale żadne ew. rekompensaty za mobbing nie zwrócą mobbingowanemu zdrowia, straconych lat życia i możliwości innej kariery zawodowej.

Często spotykamy się z opiniani : skoro ktoś jest szykanowany psychicznie w miejscu pracy to czemu nie zmienia pracy ? Przecież mamy już ponad 400 uczelni polskich i całe mnóstwo zagranicznych, gdzie można się przemieścić, albo wykorzystać swojej potencjał intelektualny w innych, pozauczelnianych, placówkach naukowych.

Rada niby oczywista, ale jednak nie do końca.

Mobbing jest wszechobecny, więc nie ma pewności, że w innej uczelni ktoś poddany już mobbingowi po raz kolejny nie stanie się obiektem mobbingowania.

Oczywiście mobbingowani profesorowie i doktorzy hablitowani w naszym systemie mają większe szanse, ale mobbing tych pracowników, jakkolwiek występuje, to jest dość rzadki. Raczej to z tej grupy pochodzi większość mobberów akademickich.Cześciej mobbingowani są doktorzy i magistrzy. Jeśli reoprezentują dysypliny humanistyczne, to rzeczywiscie mają jakieś szanse w wielu uczelniach, w tym niepublicznych. Natomiast uprawianie/nauczanie wielu dyscyplin niehumanistycznych jest ograniczone do kilku jedynie uczelni czy instytutów naukowych.

Wtedy sytuacja jest trudna a mobbingowany często jest znany, zwykle ma urobioną przez mobberów negatywną opinię. Możliwości zatrudnienia gdzie indziej (o ile inne sprawy by mu na to pozwalały) są zatem niewielkie. Jeśli ktoś jest wytarczająco młody to ma pewne szanse na rynku zagranicznym i dobrze aby z takich możliwości korzystał.

Inna, krajowa, możliwość przerwania mobbingu ze strony pracownika akademickiego to ‚ucieczka’ do własnej firmy. Zamiast być pracownikiem najemnym lepiej być panem własnego losu. Nie dla wszystkich jest to możliwe, ani satysfakcjonujące, ale lepiej myśleć o swojej i swojej rodziny przyszłości, niż tracić resztę życia w sytuacjach mobbingowych. Jeśli decyzji nie podejmie się dostatecznie wcześnie może być za późno – zarówno utrata zdrowia, jak i obniżenie potencjału intelektualnego i ‚środowiskowego’ może utrudnić jakąkolwiek pracę.

W interesie mobbingowanego pracownika akademckiego jest przerwanie mobbingu jak najwcześniej.

Jeśli skuteczna polityka antymobbingowa nie zostanie na serio wprowadzona do instytucji akademickich, czego nie należy się spodziewać szybko ( i ile w ogóle) decyzja co do przerwania mobbingu należy niestety do mobbingowanego. Oby był w stanie podjąć właściwą decyzję dla siebie i swojej rodziny, bo o skutki dla nauki w Polsce nikt tak naprawdę się nie zatroszczy.

Nikt kontroli w uczelni/instytucie nie zarządzi i autonomicznie można każdego niewygodnego wykluczyć z systemu akademickiego na zawsze i zadbać o wyczyszczenie z pamięci.

Józef Wieczorek