Rektor UW zapowiada powołanie rzecznika akademickiego

II Dni Mediacji i Negocjacji

Podczas rozpoczętych w czwartek II Dni Mediacji i Negocjacji UW rektor uczelni Katarzyna Chałasińska-Macukow zapowiedziała powołanie rzecznika akademickiego.

II Dni Mediacji i Negocjacji UW promują wśród studentów sposoby na skuteczne zakończenie sporów. W ramach imprezy do soboty zaplanowano warsztaty dla studentów, dyżury mediatorów, pokazy filmów oraz symulacje sytuacji konfliktowych. Na terenie kampusu UW studenci prawa rozdają ulotki na temat mediacji. Można także zobaczyć scenki pokazujące jak wygląda praca mediatora.

W sobotę na terenie kampusu głównego UW odbędzie się także III Ogólnopolski Turniej Negocjacyjny. Wezmą w nim udział drużyny uniwersyteckie z całego kraju. Zmierzą się z symulowanymi scenariuszami negocjacyjnymi. Rozgrywki rozpoczynają się o godzinie 9.15 i potrwają do 19.00.

W czwartek 14 maja na specjalnym spotkaniu ze studentami rektor UW Katarzyna Chałasińska-Macukow zapowiedziała stworzenie na uczelni funkcji rzecznika akademickiego. – Po kilku latach pobytu w rektoracie wiem, że większość spraw można rozwiązać szybko, dzięki negocjacjom – powiedziała rektor UW.

Tacy rzecznicy działają już na uczelniach amerykańskich i europejskich. Są tam specjalne biura tzw. Ombudsmanów (niezależnych urzędników), którzy zajmują się rozwiązywaniem konfliktów wśród społeczności akademickiej.

II Dni Mediacji i Negocjacji

wg mediacja.com

Podczas rozpoczętych w czwartek II Dni Mediacji i Negocjacji UW rektor uczelni Katarzyna Chałasińska-Macukow zapowiedziała powołanie rzecznika akademickiego.

II Dni Mediacji i Negocjacji UW promują wśród studentów sposoby na skuteczne zakończenie sporów. W ramach imprezy do soboty zaplanowano warsztaty dla studentów, dyżury mediatorów, pokazy filmów oraz symulacje sytuacji konfliktowych. Na terenie kampusu UW studenci prawa rozdają ulotki na temat mediacji. Można także zobaczyć scenki pokazujące jak wygląda praca mediatora. ..

W czwartek 14 maja na specjalnym spotkaniu ze studentami rektor UW Katarzyna Chałasińska-Macukow zapowiedziała stworzenie na uczelni funkcji rzecznika akademickiego. – Po kilku latach pobytu w rektoracie wiem, że większość spraw można rozwiązać szybko, dzięki negocjacjom – powiedziała rektor UW.

Tacy rzecznicy działają już na uczelniach amerykańskich i europejskich. Są tam specjalne biura tzw. Ombudsmanów (niezależnych urzędników), którzy zajmują się rozwiązywaniem konfliktów wśród społeczności akademickiej.

Konsultacje Rzecznika Praw Studenta

Konsultacje Rzecznika Praw Studenta 2009-05-26

Przewodniczący Parlamentu Studentów Rzeczypospolitej Polskiej, z uwagi na coraz częściej pojawiające się skomplikowane sprawy kierowane do Rzecznika Praw Studenta, podjął decyzję o rozpoczęciu dyżurów dla studentów, których sprawy są szczególnie zawiłe i wymagają podjęcia szczególnych działań. Dyżury będą odbywać się w ramach akcji „W obronie Twoich praw”. Informujemy, że dotychczasowy tryb kontaktu drogą mailową rps@psrp.org.pl pozostaje obowiązującym. W przypadkach szczególnych będzie możliwość odbycia bezpośrednich konsultacji, które pozwolą lepiej rozpoznać sprawę i mogą doprowadzić do jej pełnego wyjaśnienia. Potrzebę odbycia konsultacji prosimy zgłaszać na adres dyzur@psrp.org.pl po uprzedniej wyczerpującej korespondencji z Rzecznikiem Praw Studenta Planowane terminy konsultacji to wtorki 10-12 oraz czwartki 14-16 w biurze PSRP. ♥ Na pomoc studentom

Patologie relacji wykładowca-student

• studente.pl »Studia, nauka »Niezbędnik

Zemsta na żaku, czyli mobbing na uczelniach

Niemalże na każdym wydziale trafia się prowadzący, który traktuje swoich studentów jak zło konieczne i nie przepuści żadnej okazji, by im to pokazać.

Jednak w niektórych przypadkach relacja mistrz – uczeń przybiera wyjątkowo patologiczną formę.

Mobbing to synonim prześladowania, poniżania i  osaczania. Zwykle mamy z nim do czynienia w pracy, ale pojawia się on także w szkołach i na uczelniach. Czasem ofiarą jest prowadzący, jak to miało miejsce w głośnej sprawie nauczyciela gnębionego przez uczniów w toruńskim technikum.

Jednak na uczelniach mobbing najczęściej działa w drugą stronę – ofiarą jest student.

Mniej niż zero
Wojtek Jackowski, student II roku matematyki zdawał poprawkę z fizyki u doktora Jacka K.

-Do gabinetu wszedłem trochę stremowany, bo wiedziałem, że K. jest wymagający i surowy – opowiada Wojtek – Czułem się jednak pewnie, zarwałem kilka nocy, żeby zdać ten egzamin. 

Dr Jacek K. wskazał mu krzesło i wyciągnął z teczki pytania. Zadał pierwsze. Wojtek odpowiedział poprawnie. Zadał drugie, trudniejsze. Wojtek podał niepełne rozwiązanie. Doktor zapytał się trzeci raz i gdy Wojtek, jąkając się, zaczął mówić, wykładowca położył się na podłodze. Student przerwał i zdziwiony spytał, co się stało? Dr Jacek K. odpowiedział spokojnie i z satysfakcją w głosie: „Zniżam się do pańskiego poziomu”.

Czasem uczelniany mobbing przybiera bardziej brutalną formę. Studenci III roku stomatologii opowiadają, jak, siedząc na wykładzie z histologii, bez przerwy wysłuchiwali obelg pod swoim adresem. Prowadzący był profesorem weterynarii i już na wstępie zaznaczył, że stomatologia jest nic niewarta – aby to zobrazować splunął w kierunku żaków. Natomiast o weterynarii i medycynie mówił z takim patosem, jakby te kierunki były dla nich czymś nieosiągalnym, ponad ich możliwości. Bez ustanku padały wyrazy typu: matoł, kretyn, idiota. Nie trzeba chyba mówić o ich samopoczuciu i samoocenie po wyjściu z wykładu.

Wykładowca, człowiek… długo, długo nic i dopiero student

Profesor Michał W. znany jest z tego, że wiele wymaga i nie istnieje dla niego pojęcie takie, jak  prawa studenta. Na cztery tygodnie przed egzaminem z chemii  puścił po sali listę z zagadnieniami. Na cztery dni przed  egzaminem zmienił pytania na nim obowiązujące, tłumacząc zdezorientowanym studentom, że nawet małpa w ciągu tych kilku dni zdołałaby się tego nauczyć.  Jego stosunek do ludzi, których ma uczyć, najlepiej ilustrują jego słowa wypowiedziane na wykładzie, a skierowane do dwóch rozmawiających ze sobą studentów: „Zabiłbym studenta, a odpowiadałbym jak za człowieka”. Powiedział to z taką powagą, że nikt na sali się nie zaśmiał.

Inny przykład: na pierwszym roku inżynierii środowiska, na wykładzie z analizy matematycznej studenci zostali uświadomieni przez dr Annę W.: „Wasze pokolenie jest stracone, nie osiągniecie nic, jesteście tylko kopistami, powtarzacie, przepisujecie, przerysowujecie to, co zostało już zrobione przez innych”.

-Powodem tego rodzaju zachowań jest z pewnością wciąż mocno zhierarchizowana struktura polskich uczelni, zwłaszcza publicznych – uważa wrocławska psycholog, Anna Malińska.

Według niej, towarzyszy temu zwykle przecenianie swoich umiejętności i brak tolerancji na krytykę pod własnym adresem. Sprzyja mu również zdeterminowanie studentów w dążeniu do zdobycia dyplomu:
-Ktoś, kto został studentem atrakcyjnego kierunku dołoży wszelkich starań i wytrzyma największe obciążenie, by osiągnąć swój cel, jakim jest zdobycie dyplomu. To stwarza szerokie pole do nadużyć – mówi Malińska. 

Trudno powiedzieć, czy utrudnianie życia żakowi i deprecjacja jego umiejętności oraz wiedzy to mobbing czy może raczej brak przygotowania pedagogicznego.

Na pewno jednak uczelnia powinna być ostatnim możliwym miejscem, gdzie można spotkać się tak z jednym, jak i z drugim. Szkoda, że niektórzy jej pracownicy nie zdają sobie z tego sprawy.

Maria Kmita

Pracownika nauki obowiązują zasady etyki ogólnoludzkiej

1.1. Pracownika nauki obowiązują zasady etyki ogólnoludzkiej, w szczególności zasady

dobrych obyczajów w nauce.

Etyka ogólnoludzka obowiązuje pracownika nauki tak jak każdego człowieka, ale

odpowiedzialność jest jego większa ze względu na wyższy stopień świadomości, a także

dlatego, że pracownikom nauki przypisuje się wysoką rangę w społecznej hierarchii i

postrzega ich jako autorytetyw życiu społecznym.

Pracownika nauki obowiązują przede wszystkim normy prawdomówności i

bezinteresowności. Zasady etyki i dobrych obyczajów obowiązują pracownika nauki we

wszystkich jego zachowaniach, a nie tylko w ramach działalności profesjonalnej. Jeśli

przepisy prawne lub służbowe naruszałyby etos ludzi nauki, to pracownik nauki powinien

dążyć do zmiany takich przepisów i uzgodnienia ich z kanonami dobrych obyczajów w nauce.

Zbiór zasad i wytycznych pt.

„Dobre obyczaje w nauce”.

Trzecie wydanie –

opracowane przez Komitet Etyki w Nauce Polskiej Akademii Nauk

1.1. Pracownika nauki obowiązują zasady etyki ogólnoludzkiej, w szczególności zasady dobrych obyczajów w nauce.

Etyka ogólnoludzka obowiązuje pracownika nauki tak jak każdego człowieka, ale odpowiedzialność jest jego większa ze względu na wyższy stopień świadomości, a także dlatego, że pracownikom nauki przypisuje się wysoką rangę w społecznej hierarchii i postrzega ich jako autorytety w życiu społecznym.

Pracownika nauki obowiązują przede wszystkim normy prawdomówności i bezinteresowności.

Zasady etyki i dobrych obyczajów obowiązują pracownika nauki we

wszystkich jego zachowaniach, a nie tylko w ramach działalności profesjonalnej.

Jeśli przepisy prawne lub służbowe naruszałyby etos ludzi nauki, to pracownik nauki powinien dążyć do zmiany takich przepisów i uzgodnienia ich z kanonami dobrych obyczajów w nauce.

Standardy szkolenia mediatorów

Społeczna Rada do spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania

Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości

Standardy szkolenia mediatorów

uchwalone przez Radę w dniu 29 października 2007 roku

Społeczna Rada do spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania

Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości

Standardy szkolenia mediatorów

uchwalone przez Radę w dniu 29 października 2007 roku

Wstęp

Obecnie brak jest w Polsce określonych przez prawo standardów szkolenia mediatorów1. Przez mediację rozumie się dobrowolny i poufny proces, w którym fachowo przygotowana, bezstronna i neutralna osoba, za zgodą stron, pomaga im poradzić sobie z konfliktem.

Mediacja pozwala jej uczestnikom określić kwestie sporne, zmniejszyć bariery komunikacyjne, opracować propozycje rozwiązań i, jeśli taka jest wola stron, zawrzeć wzajemnie satysfakcjonujące porozumienie2.

Powodzenie mediacji jako skutecznej metody rozwiązywania konfliktów zależy w dużym stopniu od profesjonalizmu mediatorów i wysokiego poziomu ich etyki zawodowej.

W tym celu Ministerstwo Sprawiedliwości przedstawia Standardy Szkolenia Mediatorów opracowane przez Społeczną Radę ds. Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości. Standardy te zawierają minimum programowe wiedzy i umiejętności niezbędnych w pełnieniu roli mediatora.

Standardy są kierowane do:

– instytucji i organizacji zajmujących się szkoleniem i certyfikacją mediatorów we wszystkich sprawach, gdzie stosuje się mediację,

===========

1 Z wyjątkiem opracowanych w 2001 r. standardów szkolenia dla mediatorów, którzy prowadzą mediacje pokrzywdzonego

z nieletnim sprawcą czynu karalnego – Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 maja 2001 r. w sprawie postępowania mediacyjnego w sprawach nieletnich (Dz.U. Nr 56, poz. 591 z późn. zm.).

2 Por. Standardy prowadzenia mediacji i postępowania mediatora uchwalone przez Społeczną Radę do spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przyMinistrze Sprawiedliwości dn. 26 czerwca

2006 r.

———-

– osób podejmujących szkolenia mediacyjne, jako wskazanie rekomendowanego zakresu szkolenia mediacyjnego, jakiego osoba szkolona ma prawo oczekiwać od instytucji mediacyjnej

– organizatora szkolenia.

Ich główne funkcje są następujące:

– Zapewnienie profesjonalizmu w prowadzeniu mediacji poprzez dobre przygotowanie mediatorów

– Pomoc organizacjom i instytucjom szkolącym mediatorów w określeniu kształtu i zakresu szkolenia mediacyjnego, zapewniającego właściwe przygotowanie mediatorów

– Pomoc kandydatom na mediatorów przy podejmowaniu decyzji o podjęciu się tej funkcji i wyborze właściwego szkolenia.

– Zwiększenie zaufania społecznego do mediacji jako środka rozwiązywania konfliktów poprzez zapewnienie profesjonalizmu prowadzących je osób;

Wymaganie ogólne

Kwalifikacje mediatora uzyskuje się w wyniku odbycia szkolenia o charakterze teoretycznym i praktycznym w wymiarze co najmniej 40 godzin zegarowych, potwierdzonego zaświadczeniem ukończenia kursu.

Zgodnie z niniejszymi standardami szkolenie mediacyjne obejmuje następujące tematy:

1. Podstawowe zasady i składniki postępowania mediacyjnego

2. Psychologiczne mechanizmy powstawania, eskalacji i rozwiązywania konfliktów

3. Trening praktycznych umiejętności prowadzenia mediacji

4. Wiedza o prawnych i organizacyjnych aspektach funkcjonowania procedur mediacyjnych

Przedstawione standardy dotyczą wszystkich rodzajów mediacji.

Standardy szkolenia mediatorów

STANDARD I

Podstawowe zasady i składniki postępowania mediacyjnego

1. Przebieg postępowania mediacyjnego.

2. Zasady mediacji (dobrowolność, bezstronność, neutralność, poufność).

3. Rola mediatora, jej specyfika, prawa i obowiązki mediatora.

4. Zastosowanie mediacji, wskazania i przeciwwskazania.

5. Zagadnienia etyki zawodowej mediatorów.

6. Standardy prowadzenia mediacji i postępowania mediatora.

STANDARD II

Psychologiczne mechanizmy powstawania, eskalacji i rozwiązywania konfliktów:

1. Podstawy wiedzy psychologicznej o mechanizmach powstawania, eskalacji i rozwiązywania konfliktów.

2. Procedury rozwiązywania konfliktów (negocjacje, mediacje, arbitraż, sąd) – podobieństwa i różnice.

3. Elementy teorii negocjacji, podstawowe pojęcia negocjacyjne (kwestie, pozycje, interesy,BATNA).

STANDARD III

Trening umiejętności praktycznych w zakresie mediacji

1. Prowadzenia wstępnych spotkań ze stronami w tym opanowania wypowiedzi otwierających mediację i zawierania kontraktu mediacyjnego.

2. Umiejętność prowadzenia sesji mediacyjnych zgodnie z zasadami i przy wykorzystaniu właściwych technik mediacyjnych.

3. Umiejętności komunikacyjne, w tym w szczególności:

– umiejętności aktywnego słuchania,

– zadawania pytań,

– umiejętność używania neutralnego języka (w mówieniu i pisaniu).

4. Umiejętność dokonania analizy i diagnozy konfliktu objętego mediacją, w tym szczególności:

– umiejętność oceny, czy zastosowanie mediacji jest zasadne w danej sprawie,

– umiejętność identyfikacji pozycji i potrzeb stron w konflikcie,

– umiejętność wyodrębnienia pozycji, potrzeb i interesów i przejścia z pozycji do interesów.

5. Umiejętność wspierania stron w pracy nad rozwiązaniami, w tym w szczególności:

– umiejętność wspierania stron w kreatywnym poszukiwaniu opcji,

– umiejętność wspierania stron w identyfikacji zasad i kryteriów podejmowania decyzji.

6. Umiejętność sporządzania porozumienia końcowego.

7. Umiejętność współpracy ze współmediatorem/ką – opanowanie terminologii umożliwiającej współpracę i wymianę doświadczeń z innymi mediatorami.

8. Umiejętność współpracy z innymi specjalistami.

STANDARD IV

Wiedza o prawnych i organizacyjnych aspektach funkcjonowania procedur mediacyjnych

1. Podstawy prawne zastosowania procedur mediacyjnych w tym zmiany kodyfikacji.

2. Zagadnienia praktyczne związane z organizacją postępowania mediacyjnego.

3. Zasady współpracy z organami wymiaru sprawiedliwości.

4. Prowadzenie dokumentacji.

5. Krajowe i międzynarodowe standardy postępowania mediacyjnego.

6. Stosowanie procedur mediacyjnych w Polsce i na świecie – sprawy karne i cywilne (rodzinne i gospodarcze), konflikty sąsiedzkie i w społecznościach lokalnych, spory zbiorowe itp.

STANDARD V

Wymagania dotyczące osób i instytucji prowadzących szkolenie:

1. Kwalifikacje osób prowadzących trening umiejętności praktycznych w zakresie mediacji:

a) wykształcenie wyższe magisterskie lub równorzędne,

b) minimum dwuletnie doświadczenie w prowadzeniu mediacji,

c) udokumentowane doświadczenie trenerskie lub dydaktyczne w prowadzeniu zajęć i treningów w zakresie rozwiązywania konfliktów,

d) znajomość i akceptacja zasad etyki zawodowej mediatora,

e) znajomość aktualnie obowiązujących regulacji prawnych w zakresie mediacji,

f) znajomość i akceptacja standardów prowadzenia mediacji i postępowania mediatora.

2. Wymogi w zakresie organizacji szkolenia:

a) opracowanie szczegółowego programu szkolenia (minimum 40 godzin zegarowych) wraz z kosztorysem oraz określeniem wysokości opłaty za uczestnictwo,

b) przeprowadzanie w toku szkolenia sprawdzianów wiedzy z poszczególnych dziedzin objętych szkoleniem oraz ewidencjonowanie obecności uczestników,

c) wydawanie numerowanych i ewidencjonowanych zaświadczeń, określających tematykę szkoleń, liczbę godzin, organizację czy instytucję prowadzącą szkolenia oraz nazwiska trenerów.

3. Rekomendowane formy szkolenia

Wiedzę i umiejętności przekazuje się przede wszystkim metodami interaktywnymi, poprzez:

1) Symulacje mediacji

2) Analizy studiów przypadków

3) Demonstracje mediacji

4) Ćwiczenia – indywidualne i w grupach

5) Dyskusje i refleksje uczestników

6) Kwestionariusze, testy

7) Wykłady teoretyczne i prezentacje.

STANDARD VI

Specjalistyczne szkolenia mediacyjne

Standardy 1–5 dotyczą wszystkich rodzajów mediacji. Biorąc pod uwagę, że prowadzenie różnego typu mediacji wymaga specyficznych umiejętności, wskazane jest uczestnictwo w specjalistycznych szkoleniach np. w zakresie mediacji: karnych, cywilnych (rodzinnych i gospodarczych), sporów zbiorowych itp.

Warszawa, 29 października 2007 roku

Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich

Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich

Społeczna Rada do spraw Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporów przy Ministrze Sprawiedliwości

Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich

uchwalony przez

Społeczną Radę ds. Alternatywnych Metod Rozwiązywania Konfliktów i Sporówprzy Ministrze Sprawiedliwości,

maj 2008

Celem przyświecającym Kodeksowi jest promowanie najwyższych standardów etycznych wśród polskich mediatorów, budowanie wiarygodności zawodu mediatora wśród stron mediacji i szerokiej opinii publicznej, a także służenie pomocą mediatorom w rozstrzyganiu dylematów praktyki zawodowej.

Ponieważ mediatorom powierzane są ważne, trudne a czasem bardzo bolesne sprawy, spoczywa na nich duża odpowiedzialność, aby nie zawieść zaufania stron. Jako że ze swej natury mediacja jest procesem płynnym i elastycznym, regulacje Kodeksu nie zmierzają do ograniczenia wolności i kreatywności mediatorów.

Kodeks wyznacza standardy ogólne, uznając specyfikę niektórych rodzajów mediacji. Rada zachęca organizacje zrzeszające mediatorów poszczególnych specjalności do refleksji nad praktyką uprawiania mediacji przez swych członków i – jeśli zajdzie taka potrzeba – tworzyły regulacje uwzględniające specyfikę danego typu mediacji.

Kodeks Etyczny Mediatorów Polskich jest ściśle powiązany ze Standardami Prowadzenia Mediacji i Postępowania Mediatora ogłoszonymi przez Radę w czerwcu 2006 roku. Jest naturalnym rozwinięciem i uzupełnieniem Standardów o wymiar etyczny pracy mediatora.

Źródłem mocy Kodeksu są wartości etyczne leżące u podstaw tego zawodu. Mediatorzy pomagają stronom rozwiązać konflikt, nie stosując żadnej formy przymusu ani manipulacji.

W swej pracy kierują się uczciwością, prawością, bezstronnością i dbałością o rzetelny, zgodny z regułami sztuki przebieg mediacji.

Kodeks nie zastępuje prawa.

Mediatorzy powinni znać i ściśle stosować się do przepisów prawnych, zwłaszcza tych, które odnoszą się do mediacji. Rada gorąco zachęca mediatorów prowadzących praktykę indywidualną, firmy świadczące usługi mediacyjne i organizacje grupujące mediatorów, aby dobrowolnie przyjmowały i stosowały lub zachęcały swych członków do stosowania Kodeksu.

Rada będzie szeroko informować opinię publiczną o wszystkich, którzy zdecydowali się stosować Kodeks w swojej działalności mediacyjnej.

Zasady

I. Mediator powinien prowadzić postępowanie mediacyjne w oparciu o zasadę samodzielności i autonomii stron konfliktu.

II. Mediator powinien w swym postępowaniu kierować się przede wszystkim dobrem i interesami stron.

III. Mediator powinien dbać o zapewnienie dobrowolności udziału stron w postępowaniu mediacyjnym.

IV. Mediator powinien tak postępować, aby wszystkie strony sporu znały i rozumiały istotę procesu mediacji, rolę mediatora i warunki ewentualnego porozumienia.

V. Mediator nie powinien podejmować się pomocy w rozwiązaniu konfliktu, gdy nie ma pełnego przekonania o swoich kompetencjach, które pozwolą mu prowadzić postępowanie rzetelnie.

VI. Mediator nie powinien prowadzić postępowania mediacyjnego, jeśli nie jest w stanie zachować bezstronności lub usunąć wątpliwości co do swojej bezstronności.

VII. Mediator powinien zachowywać poufność postępowania mediacyjnego, zarówno przed jego rozpoczęciem, w trakcie, jak i po jego zakończeniu.

VIII. Mediator powinien unikać konfliktu interesów ze stronami i bezzwłocznie rozwiewać wszelkie wątpliwości co do tej kwestii.

IX. Mediator nie powinien przyjmować żadnych korzyści od stron z wyjątkiem uzgodnionego wynagrodzenia. Nie powinien też czerpać korzyści z kierowania stron do innych specjalistów.

X. Mediator w swojej działalności informacyjnej i marketingowej nie powinien wprowadzać w błąd stron i opinii publicznej co do swoich kwalifikacji, kompetencji, doświadczenia, zakresu usług i opłat.

XI. Mediator powinien dostarczać stronom jasnych i jednoznacznych informacji co do swojego wynagrodzenia i wszelkich kosztów związanych z postępowaniem, w którym uczestniczą.

XII. Mediator powinien pogłębiać swoje kompetencje zawodowe w celu jak najlepszego służenia uczestnikom mediacji.

Warszawa, 19 maja 2008

Zasady

I. Mediator powinien prowadzić postępowanie mediacyjne w oparciu o zasadę samodzielności i autonomii stron konfliktu.

II. Mediator powinien w swym postępowaniu kierować się przede wszystkim dobrem i interesami stron.

III. Mediator powinien dbać o zapewnienie dobrowolności udziału stron w postępowaniu mediacyjnym.

IV. Mediator powinien tak postępować, aby wszystkie strony sporu znały i rozumiały istotę procesu mediacji, rolę mediatora i warunki ewentualnego porozumienia.

V. Mediator nie powinien podejmować się pomocy w rozwiązaniu konfliktu, gdy nie ma pełnego przekonania o swoich kompetencjach, które pozwolą mu prowadzić postępowanie rzetelnie.

VI. Mediator nie powinien prowadzić postępowania mediacyjnego, jeśli nie jest w stanie zachować bezstronności lub usunąć wątpliwości co do swojej bezstronności.

VII. Mediator powinien zachowywać poufność postępowania mediacyjnego, zarówno przed jego rozpoczęciem, w trakcie, jak i po jego zakończeniu.

VIII. Mediator powinien unikać konfliktu interesów ze stronami i bezzwłocznie rozwiewać wszelkie wątpliwości co do tej kwestii.

IX. Mediator nie powinien przyjmować żadnych korzyści od stron z wyjątkiem uzgodnionego wynagrodzenia. Nie powinien też czerpać korzyści z kierowania stron do innych specjalistów.

X. Mediator w swojej działalności informacyjnej i marketingowej nie powinien wprowadzać w błąd stron i opinii publicznej co do swoich kwalifikacji, kompetencji, doświadczenia, zakresu usług i opłat.

XI. Mediator powinien dostarczać stronom jasnych i jednoznacznych informacji co do swojego wynagrodzenia i wszelkich kosztów związanych z postępowaniem, w którym uczestniczą.

XII. Mediator powinien pogłębiać swoje kompetencje zawodowe w celu jak najlepszego służenia uczestnikom mediacji.

Warszawa, 19 maja 2008

Mediacje na studiach

Uczelnie w kraju i ich kierunek Mediacji