Kodeks Etyki Nauczyciela Akademickiego Uniwersytetu Gdańskiego

Kodeks Etyki Nauczyciela Akademickiego Uniwersytetu Gdańskiego ( wybrane fragmenty)

Załącznik nr 1 do uchwały nr 40 Senatu Uniwersytetu Gdańskiego z dnia 28 czerwca 2007 roku

Rozdział I.
Przepisy ogólne

§ 1

Kodeks Etyki Nauczyciela Akademickiego Uniwersytetu Gdańskiego, zwany dalej Kodeksem, określa wartości etyczne oraz wynikające z nich zasady postępowania nauczyciela akademickiego jako pracownika Uniwersytetu Gdańskiego, badacza naukowego, dydaktyka i wychowawcy studentów i doktorantów oraz jako uczestnika życia publicznego. Kodeks określa ponadto tryb powoływania i odwoływania oraz kompetencje Rzecznika Dyscyplinarnego do spraw postępowania etycznego Nauczycieli Akademickich.

Rozdział II.
Sylwetka nauczyciela akademickiego

§ 17

Nauczyciel akademicki powinien przeciwstawiać się – w sposób zgodny z prawem i obyczajami akademickimi – nierzetelności, nieuczciwości, nietolerancji, niesprawiedliwości i innym przejawom zachowań nieetycznych pracowników Uniwersytetu Gdańskiego, studentów i doktorantów.

Rozdział III.
Nauczyciel akademicki jako pracownik

§ 19

Nauczyciel akademicki krzewi i rozwija wartości etyczne oraz więzi solidarności w całej społeczności akademickiej Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 22

Nauczyciel akademicki pełniący funkcje kierownicze w Uniwersytecie Gdańskim powinien stanowić wzór zachowania dla innych nauczycieli akademickich, studentów i doktorantów.

§ 25

Nauczyciel akademicki jest życzliwy, taktowny i uprzejmy w stosunku do innych członków społeczności akademickiej, odznacza się wysoką kulturą osobistą i dba o dobre stosunki międzyludzkie w pracy, a także zapobiega konfliktom w swoim środowisku.

Rozdział IV.
Nauczyciel akademicki jako badacz naukowy

§ 32

Nauczyciel akademicki przestrzega wysokich standardów prowadzenia badań naukowych oraz zasad dobrej praktyki naukowej.

§ 36

Nauczyciel akademicki unika konfliktu interesów przy ocenie osób i instytucji oraz przy ocenie projektów, wniosków i prac przeznaczonych do publikacji, a także w odniesieniu do własnej pracy naukowej. W przypadku wystąpienia okoliczności wskazujących na konflikt interesów, nauczyciel akademicki powinien przedstawić sprawę swoim przełożonym w celu jej rozstrzygnięcia lub zrezygnować z działań konfliktogennych.

Rozdział V.
Nauczyciel akademicki jako dydaktyk i wychowawca studentów i doktorantów

§ 40

Nauczyciel akademicki odnosi się do studentów i doktorantów z życzliwością, powagą i taktem, unika niestosowności w słowach i zachowaniu, nie kieruje się emocjami, jest bezstronny i sprawiedliwy.

§ 41

Nauczyciel akademicki przed rozpoczęciem cyklu dydaktycznego zapewnia studentom i doktorantom informację o programie zajęć, o prawach i obowiązkach związanych z uczestnictwem w zajęciach, o warunkach i terminach zaliczenia lub egzaminowania oraz o kryteriach oceny uczestników zajęć.

§ 42

Nauczyciel akademicki respektując różnice osobowości studentów i doktorantów przyjmuje sprawiedliwe i jednakowe zasady ich oceniania bez względu na wiek, płeć, przynależność etniczną, światopogląd, orientację polityczną, pozycję materialną i stanowisko w życiu społecznym lub zawodowym.

§ 43

Nauczyciel akademicki ocenia studentów i doktorantów w sposób jawny, umożliwiając im zapoznanie się z uzasadnieniem oceny.

§ 45

Nauczyciel akademicki w procesie nauczania zwalcza objawy nieuczciwości intelektualnej studentów i doktorantów, w tym także przywłaszczania sobie przez nich wyników cudzej pracy.

§ 46

Nauczyciel akademicki uczy studentów i doktorantów kultury dyskusji naukowej i formułowania krytyki w zgodzie z zasadami dobrego obyczaju i poszanowania przeciwnika.

§ 47

Nauczyciel akademicki reaguje w sytuacjach, gdy w środowisku studentów i doktorantów zauważa zachowania naganne lub słyszy wulgaryzmy.

§ 48

Nauczyciel akademicki uznaje za niezbywalne prawo studentów i doktorantów do oceniania jego pracy dydaktycznej i postawy nauczycielskiej.

§ 49

Nauczyciel akademicki w wypadku konfliktu ze studentami lub doktorantami unika roli sędziego we własnej sprawie, powierzając rozstrzyganie sporu powołanym do tego organom uczelni.

Rozdział VI.
Nauczyciel akademicki jako uczestnik życia publicznego

§ 56

Nauczyciel akademicki pełniący funkcje publiczne na stanowiskach państwowych lub samorządowych oraz w innych instytucjach i organizacjach polskich i międzynarodowych nie może uchybiać godności zawodu nauczycielskiego ani sprzeniewierzać się wartościom i zasadom etycznego postępowania nauczyciela akademickiego.

Rozdział VII.
Rzecznik Dyscyplinarny do spraw postępowania etycznego Nauczycieli Akademickich

§ 57

Rzecznika Dyscyplinarnego do spraw postępowania etycznego Nauczycieli Akademickich Uniwersytetu Gdańskiego, zwanego dalej Rzecznikiem, powołuje Rektor Uniwersytetu Gdańskiego, po zasięgnięciu opinii Senatu Uniwersytetu Gdańskiego, spośród osób z tytułem profesora zatrudnionych w tej uczelni na podstawie mianowania na stanowisku profesora zwyczajnego.

§ 58

Kadencja Rzecznika trwa cztery lata i rozpoczyna się z początkiem kadencji organów Uniwersytetu Gdańskiego, z zastrzeżeniem § 59.

§ 59

Kadencja Rzecznika powołanego po raz pierwszy w Uniwersytecie Gdańskim rozpoczyna się dnia 1 października 2007 roku i kończy w dniu 31 sierpnia w roku, w którym upływa kadencja organów Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 60

Działalność Rzecznika wygasa w przypadku rezygnacji z pełnionej funkcji. Na okres do końca kadencji organów Uniwersytetu Gdańskiego Rektor powołuje nowego Rzecznika zgodnie z postanowieniem § 58.

§ 61

Do kompetencji Rzecznika należy:
1. podejmowanie czynności wyjaśniających w sprawie naruszenia zasad postępowania etycznego przez nauczyciela akademickiego.
2. podejmowanie czynności mających na celu polubowne rozstrzygnięcie konfliktów wynikających z naruszenia przez nauczyciela akademickiego zasad postępowania etycznego.
3. wykonywanie innych czynności dotyczących postępowania etycznego nauczycieli akademickich przekazanych Rzecznikowi przez Rektora Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 62

Rzecznik wykonuje swoje kompetencje zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w § 2 Kodeksu, podejmując czynności wyjaśniające z urzędu, albo w wyniku przekazania mu sprawy przez Rektora Uniwersytetu Gdańskiego, bądź na podstawie wniosku skierowanego bezpośrednio do Rzecznika przez nauczyciela akademickiego lub inną osobę zainteresowaną, informując jednocześnie Rektora o tym wniosku.

§ 63

Jeżeli Rzecznik uzna, że nauczyciel akademicki za naruszenie zasad postępowania etycznego może podlegać odpowiedzialności dyscyplinarnej, niezwłocznie informuje o tym Rektora Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 64

Rzecznik informuje Rektora Uniwersytetu Gdańskiego o podejmowanych czynnościach i ich rezultatach; zawiadamia również Rektora o uchylaniu się nauczyciela akademickiego od uczestnictwa w czynnościach wyjaśniających – w tej sytuacji odpowiednią decyzję wobec nauczyciela akademickiego podejmuje Rektor Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 65

Nauczycielowi akademickiemu, wobec którego Rzecznik podjął czynności wyjaśniające oraz osobom, które złożyły wniosek do Rzecznika w sprawie naruszenia przez nauczyciela akademickiego zasad postępowania etycznego, przysługuje prawo złożenia skargi na czynności. Rzecznika zgodnie z § 167 Statutu Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 66

Rzecznik przedstawia Senatowi Uniwersytetu Gdańskiego, na ostatnim posiedzeniu Senatu w danym roku akademickim, informację o przestrzeganiu postanowień Kodeksu przez nauczycieli akademickich Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 67

Obsługę Rzecznika wykonuje Dział Organizacyjny Uniwersytetu Gdańskiego.

§ 68

Rzecznik, po zakończeniu kadencji, przekazuje dokumentację prowadzonych spraw do Działu Organizacyjnego Uniwersytetu Gdańskiego.

Ustawa o Polskiej Akademii Nauk

DZIENNIK USTAW Z 1997 R. NR 75 POZ. 469

USTAWA z dnia 25 kwietnia 1997 r. o

Polskiej Akademii Nauk.

(Dz. U. z dnia 14 lipca 1997 r.)

 

Rozdział 7

Pracownicy placówek naukowych, pomocniczych placówek naukowych i innych jednostek organizacyjnych Akademii

 

Art. 83. Stosunek pracy z pracownikiem naukowym mianowanym może być rozwiązany:

  1)   na mocy porozumienia stron,

  2)   przez oświadczenie pracownika o wypowiedzeniu z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia,

  3)   w razie orzeczenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia trwałej niezdolności pracownika do pracy na zajmowanym stanowisku,

  4)   w razie czasowej niezdolności do pracy spowodowanej chorobą, jeżeli okres nieobecności w pracy z tego powodu przekracza rok, a w razie stwierdzenia przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia poprawy stanu zdrowia i możliwości powrotu do pracy, jeżeli okres ten przekracza 2 lata; z upływem tych okresów rozwiązanie stosunku pracy może nastąpić bez wypowiedzenia,

  5)   w razie likwidacji placówki lub jej reorganizacji, uniemożliwiającej dalsze zatrudnienie pracownika naukowego, stosunek pracy rozwiązuje się za sześciomiesięcznym wypowiedzeniem,

  6)   w razie otrzymania dwóch negatywnych ocen rady naukowej wydanych w odstępie nie krótszym niż rok, rozwiązanie stosunku pracy następuje za trzymiesięcznym wypowiedzeniem.

Art. 84. Stosunek pracy mianowanego pracownika naukowego wygasa z mocy prawa:

  1)   z końcem roku kalendarzowego, w którym ukończył 70 lat.

  2)   w razie stwierdzenia, że mianowanie nastąpiło na podstawie fałszywych lub nieważnych dokumentów,

  3)   w razie prawomocnego ukarania w trybie dyscyplinarnym karą wydalenia z pracy,

  4)   w razie prawomocnego skazania na utratę praw publicznych lub prawa wykonywania zawodu,

  5)   po upływie 3 miesięcy nieobecności w pracy z powodu odbywania kary pozbawienia wolności.

Art. 85. Organem właściwym do rozwiązania stosunku pracy z mianowanym pracownikiem naukowym jest Prezes Akademii.

Art. 86. 1. W zakresie nie uregulowanym szczególnymi przepisami zasady wynagradzania pracowników placówek i innych jednostek organizacyjnych Akademii oraz zasady nabywania prawa do nagród jubileuszowych, ich obliczania i wypłacania określa, w drodze rozporządzenia, Minister Pracy i Polityki Socjalnej na wniosek Prezesa Akademii.

2. Do nauczycieli języków obcych stosuje się odpowiednio przepisy ustawy o szkolnictwie wyższym dotyczące stanowiska wykładowcy, starszego wykładowcy i lektora.

Art. 87. W sprawach nie uregulowanych przepisami ustawy lub przepisami szczególnymi do pracowników placówek i innych jednostek organizacyjnych Akademii stosuje się Kodeks pracy.

Art. 88. Mianowany pracownik naukowy podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie uchybiające obowiązkom pracownika placówki Akademii lub godności pracownika nauki.

Art. 89. Karami dyscyplinarnymi są:

  1)   upomnienie,

  2)   nagana,

  3)   nagana z pozbawieniem na okres od roku do trzech lat prawa pełnienia funkcji kierowniczych w Akademii lub jej placówkach,

  4)   wydalenie z pracy.

Art. 90. 1. Za przewinienie dyscyplinarne mniejszej wagi Prezes Akademii może ukarać pracownika naukowego upomnieniem.

2. Na wniosek ukaranego pracownika sprawę rozpoznaje komisja dyscyplinarna. W tym trybie wnioskodawca nie może być ukarany surowszą karą.

Art. 91. 1. W sprawach dyscyplinarnych orzekają działające w Akademii:

  1)   komisja dyscyplinarna I instancji,

  2)   komisja dyscyplinarna II instancji.

2. Komisje dyscyplinarne są niezawisłe w zakresie orzecznictwa dyscyplinarnego. Komisje dyscyplinarne samodzielnie rozstrzygają wszelkie zagadnienia dotyczące stanów faktycznych i prawnych oraz nie są związane rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego wyroku skazującego sądu.

Art. 92. Komisje orzekają:

  1)   w pierwszej instancji – w składzie:

a)  trzech członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 89 pkt 1-3,

b)  pięciu członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 89 pkt 4,

  2)   w drugiej instancji – w składzie:

a)  trzech członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 89 pkt 1-3,

b)  pięciu członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 89 pkt 4, przy czym co najmniej jeden z tych członków powinien posiadać wykształcenie prawnicze.

Art. 93. 1. Członkowie komisji dyscyplinarnych są wybierani spośród członków Akademii i pracowników mianowanych w trybie określonym w statucie Akademii.

2. Kadencja komisji dyscyplinarnych odpowiada kadencji Prezydium Akademii.

Art. 94. Od orzeczenia komisji dyscyplinarnej I instancji każda ze stron może odwołać się do komisji dyscyplinarnej II instancji w terminie czternastu dni od daty doręczenia orzeczenia.

Art. 95. 1. Rzeczników dyscyplinarnych na okres kadencji komisji powołuje Prezes Akademii spośród mianowanych pracowników naukowych placówek Akademii. Rzecznik dyscyplinarny jest obowiązany do wypełniania zaleceń organu, który go powołał.

2. Prezes Akademii może odwołać rzecznika dyscyplinarnego przed upływem kadencji na jego własną prośbę lub z innego uzasadnionego powodu.

Art. 96. 1. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające na polecenie Prezesa Akademii. Rzecznik dyscyplinarny informuje Prezesa Akademii o dokonanych ustaleniach.

2. W razie stwierdzenia braku podstaw do skierowania sprawy do komisji dyscyplinarnej, rzecznik dyscyplinarny wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, które podlega zatwierdzeniu przez Prezesa Akademii.

Art. 97. 1. Komisja dyscyplinarna wszczyna postępowanie na wniosek rzecznika dyscyplinarnego.

2. Wymierzenie za ten sam czyn kary w postępowaniu karnym lub w postępowaniu w sprawach o wykroczenia nie stanowi przeszkody do wszczęcia postępowania przed komisją dyscyplinarną.

3. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie czterech miesięcy od dnia powzięcia przez właściwy organ Akademii wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego ukaranie dyscyplinarne i po upływie trzech lat od popełnienia tego czynu. Jeżeli jednak czyn stanowi przestępstwo – okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia tego przestępstwa.

Art. 98. Obwiniony ma prawo korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o orzeczenie kary wydalenia z pracy, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę z urzędu spośród pracowników naukowych placówek Akademii.

Art. 99. Do zasad i trybu postępowania dyscyplinarnego, wykonywania kar dyscyplinarnych oraz ich zacierania stosuje się odpowiednio przepisy obowiązujące w państwowych szkołach wyższych.

Art. 100. Mianowani pracownicy naukowi placówek Akademii mogą być zawieszeni w pełnieniu obowiązków – na zasadzie i w trybie określonych w przepisach obowiązujących w państwowych szkołach wyższych.

 

Prawo o szkolnictwie wyższym

USTAWA z dnia 27 lipca 2005 r.

Prawo o szkolnictwie wyższym

(Dz. U. z dnia 30 sierpnia 2005 r.)

lub w pdf

USTAWA z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym

(Dz. U. z dnia 30 sierpnia 2005 r.)

 

Rozdział 2

Stosunek pracy pracowników uczelni

 

Rozdział 4

Odpowiedzialność dyscyplinarna nauczycieli akademickich

 

Art. 139. 1. Nauczyciel akademicki podlega odpowiedzialności dyscyplinarnej za postępowanie uchybiające obowiązkom nauczyciela akademickiego lub godności zawodu nauczycielskiego.

2. Odpowiedzialność, o której mowa w niniejszym rozdziale, nie wyłącza odpowiedzialności dyscyplinarnej lub zawodowej przewidzianej w odrębnych przepisach.

Art. 140. 1. Karami dyscyplinarnymi są:

  1)   upomnienie;

  2)   nagana;

  3)   nagana z pozbawieniem prawa do pełnienia funkcji kierowniczych w uczelni na okres do pięciu lat;

  4)   pozbawienie prawa do wykonywania zawodu nauczyciela akademickiego na stałe lub na czas określony.

2. Odpis orzeczenia o udzieleniu kary dyscyplinarnej z uzasadnieniem włącza się do akt osobowych nauczyciela akademickiego. Prawomocne orzeczenia komisji dyscyplinarnych do spraw nauczycieli akademickich, o których mowa w art. 142 ust. 1, orzekające karę, o której mowa w ust. 1 pkt 4, są ogłaszane przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego w wydawanym przez niego dzienniku urzędowym.

Art. 141. 1. Karę upomnienia za przewinienia dyscyplinarne mniejszej wagi nakłada rektor po uprzednim wysłuchaniu nauczyciela akademickiego.

2. Nauczyciel akademicki ukarany przez rektora karą upomnienia może wnieść odwołanie do uczelnianej komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od dnia doręczenia zawiadomienia o ukaraniu.

3. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, komisja nie może wymierzyć kary surowszej.

Art. 142. 1. W sprawach dyscyplinarnych nauczycieli akademickich orzekają:

  1)   w pierwszej instancji – uczelniana komisja dyscyplinarna do spraw nauczycieli akademickich w składzie:

a)  trzech członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 140 ust. 1 pkt 1-3,

b)  pięciu członków, gdy rzecznik dyscyplinarny wniósł o zastosowanie kary określonej w art. 140 ust. 1 pkt 4;

  2)   w drugiej instancji – komisja dyscyplinarna do spraw nauczycieli akademickich przy Radzie w składzie:

a)  trzech członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 140 ust. 1 pkt 1-3,

b)  pięciu członków, gdy rozpatrywana jest sprawa, w której orzeczono karę określoną w art. 140 ust. 1 pkt 4.

2. Jeżeli w toku postępowania ujawniają się okoliczności uzasadniające rozpoznanie sprawy w składzie pięcioosobowym, komisja orzekająca wydaje postanowienie o rozpoznaniu sprawy w takim składzie. Nowych członków komisji wyznacza przewodniczący uczelnianej komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich lub komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich przy Radzie.

3. W składach orzekających komisji, o których mowa w ust. 1, co najmniej jeden z członków powinien być studentem.

4. W składzie orzekającym komisji, o której mowa w ust. 1 pkt 2, co najmniej jeden z członków powinien mieć wyższe wykształcenie prawnicze.

5. Przewodniczącym składu orzekającego powinien być nauczyciel akademicki zatrudniony na stanowisku nie niższym niż obwiniony.

Art. 143. 1. Komisja dyscyplinarna, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 1, pochodzi z wyboru. Tryb wyboru określa statut.

2. Komisję dyscyplinarną, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2, wybiera Rada. Tryb wyboru określa regulamin uchwalony przez Radę.

3. Komisje dyscyplinarne, o których mowa w art. 142 ust. 1, są niezawisłe w zakresie orzekania.

4. Komisje dyscyplinarne, o których mowa w art. 142 ust. 1, rozstrzygają samodzielnie wszelkie zagadnienia faktyczne oraz prawne i nie są związane rozstrzygnięciami innych organów stosujących prawo, z wyjątkiem prawomocnego skazującego wyroku sądu.

5. Postanowienia i orzeczenia składu orzekającego zapadają zwykłą większością głosów.

6. Kadencja komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 1, trwa cztery lata i rozpoczyna się z początkiem kadencji organów uczelni.

7. Kadencja komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2, trwa cztery lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia.

8. Obsługę komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2, wykonują komórki organizacyjne urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego.

Art. 144. 1. Postępowanie dyscyplinarne komisja dyscyplinarna wszczyna na wniosek rzecznika dyscyplinarnego.

2. Postępowanie dyscyplinarne nie może być wszczęte po upływie sześciu miesięcy od dnia powzięcia odpowiednio przez rektora lub ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego nałożenie kary oraz po upływie pięciu lat od popełnienia tego czynu. Jeżeli czyn stanowi przestępstwo, okres ten nie może być krótszy od okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa, z zastrzeżeniem ust. 3.

3. Rzecznik dyscyplinarny wszczyna postępowanie wyjaśniające z urzędu w przypadku, gdy nauczycielowi akademickiemu zarzuca się popełnienie czynu polegającego na:

  1)   przywłaszczeniu sobie autorstwa albo wprowadzeniu w błąd co do autorstwa całości lub części cudzego utworu albo artystycznego wykonania;

  2)   rozpowszechnieniu, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy, cudzego utworu w wersji oryginalnej albo w postaci opracowania;

  3)   rozpowszechnieniu, bez podania nazwiska lub pseudonimu twórcy, cudzego artystycznego wykonania albo publicznym zniekształceniu takiego utworu, artystycznego wykonania, fonogramu, wideogramu lub nadania;

  4)   naruszeniu cudzych praw autorskich lub praw pokrewnych w inny sposób;

  5)   fałszowaniu badań lub wyników badań naukowych lub dokonaniu innego oszustwa naukowego;

  6)   przyjmowaniu, w związku z pełnieniem funkcji lub zajmowaniem stanowiska w uczelni, korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy;

  7)   powoływaniu się na wpływy w uczelni, instytucji państwowej lub samorządowej albo wywoływaniu przekonania innej osoby lub utwierdzaniu jej w przekonaniu o istnieniu takich wpływów i podjęciu się pośrednictwa w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę;

  8)   udzieleniu albo obiecywaniu udzielenia korzyści majątkowej lub osobistej w zamian za pośrednictwo w załatwieniu sprawy w uczelni, polegające na wywarciu wpływu na decyzję, działanie lub zaniechanie osoby pełniącej funkcję lub zajmującej stanowisko w uczelni, w związku z pełnieniem tej funkcji lub zajmowaniem stanowiska.

4. Jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 2, wszczęto postępowanie dyscyplinarne, karalność czynu uzasadniającego nałożenie kary ustaje z upływem dwóch lat od dnia wszczęcia postępowania.

5. Nie stosuje się przedawnienia w odniesieniu do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego wobec nauczyciela akademickiego, któremu zarzuca się popełnienie czynu, o którym mowa w ust. 3 pkt 1-5.

6. Kary dyscyplinarne określone w art. 140 ust. 1 pkt 1-3 ulegają zatarciu, a odpis orzeczenia o ukaraniu, dołączony do akt osobowych nauczyciela akademickiego, podlega usunięciu po upływie trzech lat, a w przypadku kary określonej w art. 140 ust. 1 pkt 3 po upływie pięciu lat od dnia doręczenia mu prawomocnego orzeczenia o ukaraniu, jeżeli w tym okresie nie został on ukarany dyscyplinarnie lub sądownie za przestępstwo umyślne.

Art. 145. 1. Rzeczników dyscyplinarnych w uczelni powołuje rektor, a rzeczników dyscyplinarnych przy komisji, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2 – minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego, spośród nauczycieli akademickich posiadających co najmniej stopień naukowy doktora habilitowanego.

2. W przypadku powzięcia przez organ, który powołał rzecznika dyscyplinarnego, wiadomości o popełnieniu czynu uzasadniającego odpowiedzialność dyscyplinarną, organ niezwłocznie poleca rzecznikowi dyscyplinarnemu wszczęcie postępowania wyjaśniającego.

3. Rzecznik dyscyplinarny jest związany poleceniami organu, który go powołał.

4. Kadencja rzeczników dyscyplinarnych powoływanych przez rektora trwa cztery lata i rozpoczyna się z początkiem kadencji organów uczelni.

5. Kadencja rzeczników dyscyplinarnych powoływanych przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego trwa cztery lata i rozpoczyna się w dniu 1 stycznia.

Art. 146. 1. Obwiniony ma prawo do korzystania z pomocy wybranego przez siebie obrońcy. W przypadku gdy rzecznik dyscyplinarny wnosi o orzeczenie kary, o której mowa w art. 140 ust. 1 pkt 4, a obwiniony nie ma obrońcy z wyboru, przewodniczący składu orzekającego wyznacza obrońcę z urzędu spośród nauczycieli akademickich uczelni.

2. W przypadku gdy obwiniony uchyla się od uczestnictwa w postępowaniu, postępowanie może toczyć się pod jego nieobecność.

3. Od orzeczenia uczelnianej komisji dyscyplinarnej do spraw nauczycieli akademickich strony mogą się odwołać do komisji, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2, w ciągu czternastu dni od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.

4. Od prawomocnego orzeczenia komisji dyscyplinarnej, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2, stronom służy odwołanie do Sądu Apelacyjnego w Warszawie – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych. Do odwołania stosuje się przepisy ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. – Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. Nr 43, poz. 296, z późn. zm.¹¹⁾) dotyczące apelacji. Od orzeczenia Sądu Apelacyjnego nie służy kasacja.

5. Postępowanie dyscyplinarne zakończone prawomocnym orzeczeniem można wznowić, jeżeli:

  1)   w związku z postępowaniem dopuszczono się rażącego naruszenia prawa, a istnieje uzasadniona podstawa do przyjęcia, że mogło to mieć wpływ na treść orzeczenia;

  2)   po wydaniu orzeczenia ujawniły się nowe fakty lub dowody nieznane w chwili jego wydania, wskazujące na to, że obwiniony jest niewinny, skazano go za popełnienie innego czynu lub komisja bezpodstawnie umorzyła postępowanie;

  3)   w trakcie postępowania naruszono przepisy, przez co uniemożliwiono lub w poważnym stopniu utrudniono obwinionemu korzystanie z prawa do obrony, albo skład komisji nie odpowiadał warunkom określonym w art. 142, albo zasiadała w niej osoba podlegająca wyłączeniu.

6. Wznowienie nie może nastąpić z przyczyny wymienionej w ust. 5 pkt 1, jeżeli była ona przedmiotem rozpoznania przez sąd apelacyjny w trybie określonym w ust. 4.

7. Wznowienie postępowania dyscyplinarnego na niekorzyść obwinionego nie jest dopuszczalne po jego śmierci albo po upływie trzech lat od popełnienia czynu będącego podstawą orzeczenia, a gdy czyn stanowił przestępstwo – po upływie okresu przedawnienia ścigania tego przestępstwa lub w razie wykonania kary i jej zatarcia.

8. Wniosek o wznowienie postępowania dyscyplinarnego mogą składać, w terminie trzydziestu dni od dnia powzięcia wiadomości o przyczynie uzasadniającej wznowienie: obwiniony, obrońca, rzecznik dyscyplinarny, a po śmierci obwinionego lub gdy zachodzą uzasadnione wątpliwości co do jego poczytalności – także jego małżonek, krewny w linii prostej, brat lub siostra.

Art. 147. 1. Rektor może zawiesić w pełnieniu obowiązków nauczyciela akademickiego, przeciwko któremu wszczęto postępowanie karne lub dyscyplinarne, a także w toku postępowania wyjaśniającego, jeżeli ze względu na wagę i wiarygodność przedstawionych zarzutów celowe jest odsunięcie go od wykonywania obowiązków.

2. Nauczyciel akademicki zostaje z mocy prawa zawieszony w pełnieniu obowiązków z dniem jego tymczasowego aresztowania.

3. Zawieszenie w pełnieniu obowiązków nie może trwać dłużej niż sześć miesięcy, chyba że przeciwko nauczycielowi akademickiemu toczy się nadal postępowanie karne.

Art. 148. 1. Wynagrodzenie zasadnicze nauczyciela akademickiego w okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków może ulec obniżeniu, a tymczasowo aresztowanego ulega ograniczeniu najwyżej do połowy, w zależności od stanu rodzinnego nauczyciela akademickiego, począwszy od pierwszego dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zawieszenie. W okresie zawieszenia w pełnieniu obowiązków nie przysługują dodatki do wynagrodzenia oraz wynagrodzenie za godziny ponadwymiarowe.

2. Jeżeli postępowanie dyscyplinarne lub karne zakończy się umorzeniem z braku dowodów winy albo wydaniem orzeczenia lub wyroku uniewinniającego, nauczycielowi akademickiemu należy wypłacić pozostałą część pełnego wynagrodzenia.

Art. 149. 1. Ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego w postępowaniu wyjaśniającym i dyscyplinarnym przysługują uprawnienia rektora, jeżeli przewinienie jest zarzucane rektorowi, prorektorom, przewodniczącemu komisji, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 1, oraz przewodniczącemu i członkom komisji, o której mowa w art. 142 ust. 1 pkt 2.

2. Uprawnienia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego określone w ust. 1 w odniesieniu do uczelni wojskowych, służb państwowych, artystycznych, medycznych oraz morskich wykonują odpowiednio ministrowie wskazani w art. 33 ust. 2.

3. Minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego w porozumieniu z Ministrem Obrony Narodowej oraz ministrami właściwymi do spraw wewnętrznych, do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, do spraw zdrowia oraz do spraw gospodarki morskiej określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowy tryb postępowania wyjaśniającego i postępowania dyscyplinarnego, uwzględniając przebieg postępowania wyjaśniającego i dyscyplinarnego, możliwość zawieszania i wznawiania postępowania dyscyplinarnego, sposób i warunki wzywania i przesłuchiwania obwinionego, świadków i biegłych oraz przeprowadzania innych dowodów, a także sposób wykonywania kar dyscyplinarnych i ich zatarcia.

Art. 150. Do postępowania dyscyplinarnego wobec nauczycieli akademickich w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego (Dz. U. Nr 89, poz. 555, z późn. zm.¹²⁾), z wyłączeniem art. 82.